بیرون دروازه خونه خنگول ها :)

حقیقتش از یه جهاتی دلم برای پسرای ایرانی خیلی میسوزه.

بچه‌های دهه شصت (اوایلش مخصوصا) میبینی همه شون توی بین بیست تا بیست و بیست و هفت هشت سالگی ازدواج کردن.

بعد یه طلاق دارن.

بعدم در به در دنبال دخترای همسن من و دهه هفتادین.

طفلک‌ها واقعا بدبخت شدن.

دلمم میسوزه.

ولی دیگه همینه که هست.

ولی بچه‌های همسن اونها، ایرانیا، که اینجا به دنیا اومدن یا بزرگ شدن، یا مجردن یا اگه متاهلن وضعیتشون بهتره.

یعنی اینها اگه نبودن من الان بی شوهر بودم.